Czy praktyka uważności może powstrzymać proces starzenia?
Związek medytacji z dynamiką telomerów: badanie kliniczno-kontrolne u zdrowych dorosłych.
Associations of meditation with telomere dynamics: a case–control study in healthy adults
Nirodhi Namika Dasanayaka, Nirmala Dushyanthi Sirisena, Nilakshi Samaranayake
Front. Psychol., 14 July 2023 Sec. Psychology of Aging Volume 14 – 2023 https://doi.org/10.3389/fpsyg.2023.1222863
https://www.frontiersin.org/journals/psychology/articles/10.3389/fpsyg.2023.1222863/full
Starzenie to proces, który dotyka każdego z nas. Na poziomie komórkowym biorą w tym udział telomery. Telomery – te małe, ale istotne struktury na końcach naszych chromosomów, które chronią nasze DNA przed zniszczeniem podczas każdego podziału komórki. Niestety, wraz z każdym podziałem komórki skracają się. Krótkie telomery to zły znak – są związane z różnymi chorobami, które towarzyszą starzeniu się. Ale czy istnieje coś, co możemy zrobić, aby zatrzymać ten proces? Wydaje się, że medytacja to praktyka, która może mieć znaczący wpływ na to, jak szybko się starzejemy.
Badania wskazują, że medytacja może być kluczem do zachowania długich telomerów. Poprzez połączenie umysłu i ciała, medytacja wpływa na nasz organizm na wielu poziomach, a jednym z nich są właśnie telomery. Wcześniejsze badania sugerowały, że osoby praktykujące medytację mają wyższe poziomy telomerazy – enzymu związanej z długością telomerów, oraz większą uważność i lepszą jakość życia.
Teraz, skupiając się na tych samych osobach badanych wcześniej, zbadano związek między długotrwałą medytacją a długością telomerów oraz aktywnością genów odpowiedzialnych za ich utrzymanie.
W badaniu wzięło udział 30 zdrowych osób medytujących oraz dopasowanych pod względem wieku i płci osób niepraktykujących medytacji. Długość telomerów została zmierzona za pomocą zaawansowanej techniki PCR, natomiast aktywność genów została oceniona za pomocą innej odmiany tej samej techniki. Poziom metylacji DNA został określony za pomocą specjalnej metody, która pozwala zobaczyć, jakie fragmenty DNA są „włączone” lub „wyłączone”. Porównania między grupami zostały przeprowadzone za pomocą testów statystycznych.
Badanie to wykazało, że osoby medytujące miały dłuższe telomery w porównaniu z osobami niepraktykującymi medytacji. Interesującym aspektem było to, że długość telomerów zmniejszała się wraz z wiekiem, co było spodziewanym wynikiem. Analiza statystyczna wykazała również, że wiek i czas trwania praktyki medytacji były istotnymi czynnikami przewidującymi długość telomerów.
Co więcej, osoby medytujące wykazywały wyższą aktywność genów związanych z utrzymaniem telomerów oraz niższy poziom metylacji w okolicach genów odpowiedzialnych za ten proces. Oznacza to, że medytacja może mieć wpływ na to, jak geny są ekspresjonowane, co może dodatkowo wspierać zdrowe starzenie się.
Wyniki tego badania sugerują, że medytacja może być kluczem do zdrowego starzenia się poprzez wpływ na długość telomerów i aktywność genów z nimi związanymi. Jest to obiecujące odkrycie, które sugeruje, że praktyka medytacji może mieć wielowymiarowe korzyści dla naszego zdrowia i starzenia się.